Simon Vinkenoog Hartslag. Verkenningen van een experimenteel 1949-1960. Samenstelling en nawoord Laurens Vancrevel.
Bloemendaal: Brumes Blondes, 2009. 175 x 115 mm. Ingenaaid met flappen. 136 p. Gedrukt in een oplage van 200 exemplaren. Eerste druk. Iets scheefgelezen.
Opdracht van de auteur in zwarte inkt op de titelpagina: ‘Beste Ferdinand, | dank voor je | aardige brief. | In dit uitgaafje tref je | 2 stukken aan, vanuit | Parijs voor jou geschreven, | waarvoor alsnog dank. | Lang ist’s [onleesbaar]… | Met warme | gevoelens, je | Simon Vink | OLVG 25.06.09’. Met door Vinkenoog handgeschreven adres van Langen op de binnenzijde van de achterflap.
Tegenover de titelpagina schreef Ferdinand Langen: ‘Simon overleed 12.07.09’. Op de binnenzijde van de voorflap en tegenover de inhoudsopgave plakte Langen twee knipsels in.
'Eind 1947 of begin 1948 kreeg Ferdinand Langen op een dag bezoek van zijn vriendin Juc Cohen, die haar nieuwe vriendje meenam: Simon Vinkenoog. Deze 'lange, bleke, magere jongen' was pakhuisknecht bij uitgeverij Querido. Hij liet Langen, intussen benoemd tot redacteur van het vernieuwende tijdschrift Het Woord, zijn gedichten lezen. Langen zocht hem later thuis op in De Pijp. 'Dat was toen nog een achterstandswijk en niet de yuppenwijk die het nu is. Simon woonde daar met zijn moeder in een klein huisje waar het donker was en naar armoede rook. Hij vertelde mij iets waarover ik mij zeer verbaasde. Hij zei dat hij nog nooit de zee had gezien. Bijna niet te geloven. Met de trein ben je vanuit Amsterdam in een half uurtje in Zandvoort.' Haarscherp herinnerde Langen zich de eerste ontmoeting in zijn brief van 2 juli 2012.' (Nick ter Wal, De schrijfmachine. Portret van Ferdinand Langen, p. 35)